Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Dla przypisania sprawcy odpowiedzialności wymagana jest oprócz zdarzenia i jego skutku także zwyczajność oraz adekwatności rezultatu. Adekwatny związek przyczynowy musi zaistnieć między szkodą a będącym jej źródłem zdarzeniem.
W przypadku szkody w postaci straty rzeczywistej, jak i w postaci utraconych korzyści podstawą do domagania się odszkodowania jest wykazanie przez poszkodowanego istnienia pomiędzy niedotrzymaniem przez zobowiązanego z umowy a szkodą normalnego, zwyczajnego związku przyczynowego. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 kwietnia 2000 r., V CKN 28/00 stwierdził, że „normalny związek przyczynowy w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. zachodzi wówczas, gdy w danym układzie stosunków i warunków oraz w zwyczajnym biegu rzeczy, bez szczególnego zbiegu okoliczności, szkoda jest typowym następstwem tego rodzaju zdarzeń”.
